heimamaðr
(ON)
noun
A person who has established residence within another’s household. Often a servant or labourer.
home-man OIce Grg Ómb 143
OIce KRA 13
ONorw FrL Rgb 17
household man OIce Grg Feþ 164 Refs:
CV s.v. heimamaðr; Fritzner s.v. heimamaðr; Hertzberg s.v. heimamaðr
Citation
- ‘heimamaðr’. A Lexicon of Medieval Nordic Law. http://www.dhi.ac.uk/lmnl/nordicheadword/displayPage/2043 (04/23/2024)
- heiðr
- heift
- heiftugr
- heilagra manna messa í Selju
- heilagradagasókn
- heill
- heilspenaðr
- heilund
- heilvita
- heimaland
- heimanferð
- heimangerð
- heimankvöð
- heimaseta
- heimilðartaka
- heimilðarváttr
- heimili
- heimiliga
- heimilisbúi
- heimilisfang
- heimilisfastr
- heimiliskviðarvitni
- heimilismaðr
- heimskr
- heimsóknarvitni
- heimstefnuváttr
- heimstefnuvitni
- heimsvist
- heimta
- heimta
- heimtandi
- heimting
- heit
- helagher
- helbryghþu
- helgavika
- helgihald
- heli
- helmingr
- helsótt
- helvænn
- hema
- hemaföder
- hemagiorþer
- hemahion
- hemakona
- hembuþ
- hemefødvitne
- hemegjald
- hemelika
- hemfærth
- hemföþa
- hemföþoeþer
- hemfriþer
- hemfylghia
- hemfylghþ
- hemgæf
- hemgærþ
- hemgiva
- hemsokn
- hemstæmpna
- hemstæmpnung
- hemul
- hemul
- hemula
- hemuld
- hemulsman
- henricidagher
- heptalaun
- heraðsdómr
- heraðsfleyttr
- heraðskirkja
- heraðskona
- heraðsprestr
- heraðssókn
- heraðstakmark
- héralinn
- herbergja
- herfang
- herfloti
- herhlaup
- hernuðr
- hernuminn
- hersaga
- hershendr (pl.)
- hertogadómr
- hes
- hespa
- hestfǿrr
- heta
- heygjald
- heyja
- heykaup
- heyrendr (pl.)
- heysala
- heysdeild
- heytaka
- heyverð
- heþer
- heþin
- heþna
- híð
- hiernskal
- hindardags
- hinder
- hindradagher
- hindradagsgæf
- hindrvitni
- hinna
- hion
- hionafælagh
- hionalagh
- hionamali
- hionaspan
- hionavighning
- hiorþ
- hiorþahug
- hiorþlöt
- hiorþvalder
- hirð
- hirða
- hirðhestr
- hirðskip
- hirðstjóri
- hirzla
- hirþe
- hirþgarþer
- hirþman
- hittas
- hjáfélag
- hjalm
- hjalmrǿður (pl.)
- hjónalið
- hjónaskilnuðr
- hjónaskírn
- hjoneleghe
- hjones
- hjónskapsslit
- hjú
- hjul
- hjúskaparhald
- hjúskaparráð
- hjúskapr
- hland
- hlaup
- hlunnar (pl.)
- hlunnendi
- hlunnroð
- hlýða
- hnekkja
- hneyksli
- hnúfa
- hnykkja
- hö
- hof
- höfn
- hófr
- höfuðbarmr
- höfuðbarmsmaðr
- höfuðbaugr
- höfuðból
- höfuðkirkja
- höfuðprestr
- hofþa
- höfþingi
- höggskógr
- höghabyr
- högher
- höghmæle
- höghmælisbalker
- hogsbot
- hogsl
- hogsla
- högtiþisdagher
- hölaþa
- hölðborinn
- hölðmaðr
- hölðmannsréttr
- hölðr
- hölðsréttr
- hölfuþing
- hölkn
- holmsköp
- holmstompt
- holund
- holunda
- holundarsár
- hömlufall
- hömlumaðr
- hömtaman
- hor
- hóra
- hóra
- hóran
- hörængi
- horbarn
- horbot
- hordomber
- hordomssak
- hörðar (pl.)
- hörgr
- horkarl
- horkona
- hormal
- hormalsbot
- horn
- horna
- hornband
- hornstafr
- hornungr
- horsak
- horsiang
- horstakka
- hortuta
- hörundfall
- hörzkr
- höstþing
- höta
- hötning
- hötsl
- hovethlim
- hovethtoft
- hovoþ
- hovoþloter
- hovoþsmaþer
- hovoþsynd
- hovoþtiunda
- hovoþtiundi
- hovudgæld
- hovuþduker
- hoysletr
- hǿgendiskirkja
- hǿgendisprestr
- høghe
- høgheman
- høretoft
- høsthælgh
- hrækja
- hreðjar (pl.)
- hreiðr
- hreppadómr
- hreppamál
- hreppamót
- hreppaskil
- hreppatal
- hreppr
- hreppsfundarboð
- hreppsfundr
- hreppsmaðr
- hreppsókn
- hreppsóknarmaðr
- hreppstjóri
- hreppstjórn
- hreppstjórnarmaðr
- hreppstjórnarþing
- hreppsvist
- hreysi
- hrífa
- hrísa
- hrísungr
- hrísungserfð
- hrjóstr
- hrjóta
- hrossakjöt
- hrosslán
- hrør
- hruðning
- hruðningarmál
- hrufa
- hryggr
- huaifibain
- húðafang
- húðarlausn
- húfr
- hug
- hugga
- hugvakn
- huifr
- hulsar
- hult
- humamal
- humblagarþer
- humbli
- humper
- hun
- hundari
- hundarisbro
- hundarisnæmd
- hundarissyn
- hundarisþing
- hunderismenn (pl.)
- hundr
- hundraþ
- húnn
- hunsivioson
- hurð
- hus
- husa
- husaby
- husabyman
- husalegha
- húsaskifti
- húsaupphald
- húsbeða
- husbonde
- husbrut
- húsbúandi
- húseigandi
- husetoft